یادداشت وارده به مطلب ریس شورای شهرآبپخش/وقتی یک مسافر نوروزی درآبپخش 100 مرتبه سرشماری می‌شود
در جوامع پيشرفته بر اساس داده هاي آماري برنامه ريزي و تصميم گيري مي شود و طبق آمارها، اعتبارات و بودجه مورد نياز تخصيص داده مي شود.بدون ترديد آمارهايي که از سفرهاي نوروزي داده مي شود از اين قاعده مستثني نيست
در واقع بر اساس استانداردهاي جهاني «مسافر» به کسي گفته مي شود که حداقل ۲۴ ساعت در مکاني ماندگاري داشته باشد حال چگونه با روش «نفرسفر» مي توان اعتبارات لازم و مورد نياز را به شهرهايي که زمينه جذب گردشگري را دارد اختصاص داد جاي سوال دارد.بر اساس تعريف اين سازمان سفر در صورتي انجام مي شود که شخصي به کشور يا شهري غير از محل اقامت معمول خودش و به مدت حداقل يک شب يا کمتر از يک سال سفر کند و براي انجام کار و فعاليت در اين سفر مزدي دريافت نکرده باشد و در اين صورت دو مولفه سفر به شهري غير از محل اقامت دائم و حداقل يک شب اقامت تحقق يابد. اين که گردشگري ترددي و عبوري از شهرها را که گاه حتي توقفي هم در شهرهاي مسير ندارند را محاسبه کرده و آمار سفر اعلام کنيم منطقي نيست و هيچ وقت اين افراد، گردشگر تلقي نمي شوند.
اما براي داشتن آمار مستند و قابل دفاع از سفر و گردشگري چه بايد کرد؟ آيا مي توان آماري دقيق به دست آورد تا در برنامه ريزي هاي آينده قابل استناد باشد؟ گويا با وجود اختصاص بودجه براي تنظيم و تهيه آمار گردشگري کشور و جلوگيري از تناقض آماري، هنوز نتوانسته ايم طرح جامع آمارگيري گردشگري کشور را پايه گذاري کنيم
اما تا کي مي خواهيم با اين آمارهاي غيرواقعي بودجه جذب کنيم؟ استان هاي مختلف مسئولان هر سازمان و دستگاهي مرتبط آمار را بيشتر از آن چه هست اعلام مي کنند و اين يک اشتباه بزرگ است